สำหรับ Brian Switek การมาถึงของอากาศอบอุ่นหมายความว่าถึงเวลาหยิบเบียร์สักกล่อง
กระโดดขึ้นรถแล้วออกไปขุดไดโนเสาร์ครั้งสล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์แรกของฤดูกาล ในฐานะบล็อกเกอร์ที่เขียนเกี่ยวกับไดโนเสาร์เป็นหลัก เขาจะใช้เวลาหลายวันในการตั้งค่ายพักแรมกับนักบรรพชีวินวิทยาในดินแดนล่าสัตว์ดิโนชั้นนำของอเมริกา งานภาคสนามจริง ๆ ไม่ได้โรแมนติกเสมอไป – “การมองหาเศษอาหาร” คือวิธีที่ Switek อธิบาย – แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรคุ้มค่ามากไปกว่าการพบกระดูกที่น่าสนใจ
เมื่อมีการค้นพบใหม่ นักวิทยาศาสตร์ได้ปรับปรุงทฤษฎีเกี่ยวกับชีววิทยาของไดโนเสาร์อย่างต่อเนื่อง “ความเร็วของการค้นพบแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตามให้ทัน” Switek กล่าว (ด้านล่าง) เขาใช้เวลาเจ็ดปีที่ผ่านมาในการเขียนเกี่ยวกับทุกสิ่งเกี่ยวกับซากดึกดำบรรพ์ และสาขาที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วได้จัดเตรียมเนื้อหามากมายให้เขาทำงานด้วย
Switek เริ่มเขียนบล็อกเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2549 ขณะศึกษาวิทยาศาสตร์ทางทะเลที่ Rutgers University ในรัฐนิวเจอร์ซีย์ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา สิ่งที่เริ่มต้นจากงานอดิเรกนำไปสู่การเขียนอิสระในที่สุด และบล็อกของเขาLaelaps ได้สร้างกลุ่มผู้อ่านที่เป็นแฟนตัวยงเกี่ยวกับซากดึกดำบรรพ์
จนกระทั่งเมื่อไม่นานนี้ Switek สร้างสมดุลในการเขียนกับงานในสำนักงานที่แผนกควบคุมการเกษตรของ Rutgers (เขาจบหนังสือเล่มแรกของเขาWritten in Stoneโดยทำงานในตอนกลางคืนและวันหยุดสุดสัปดาห์) ในปี 2011 เขาลาออกจากงานเขียนเต็มเวลา โดยออกจากชายฝั่งตะวันออกไปยังซอลท์เลคซิตี้ในใจกลางของการล่าสัตว์ฟอสซิล
“ฉันบังเอิญสร้างอาชีพแบบนี้ขึ้นมา” เขาพูดติดตลก “ที่ซึ่งฉันสามารถเขียนได้อย่างบ้าคลั่งในฤดูหนาวและออกไปภาคสนามในฤดูร้อน”
ในช่วงเริ่มต้นของการเขียนบล็อก Switek อาสาทำงานภาคสนามทุกที่ที่ทำได้ ตอนนี้นักวิทยาศาสตร์เชิญเขาออกสำรวจภาคสนาม เขาได้ล่าฟอสซิลในสถานที่ที่มีชื่อเสียง เช่น ฟาร์มปศุสัตว์ Ghost Ranch ในนิวเม็กซิโก และอนุสาวรีย์แห่งชาติ Grand Staircase–Escalante ในยูทาห์ สถานที่โปรดแห่งหนึ่งของเขาคืออนุสาวรีย์แห่งชาติไดโนเสาร์ ซึ่งเลียบพรมแดนระหว่างยูทาห์และโคโลราโด ที่นั่นคุณสามารถปีนสันเขา “และชมประวัติศาสตร์ธรรมชาติกว่า 500 ล้านปี”
หนังสือเล่มที่สองของ Switek, My Beloved Brontosaurus วางจำหน่าย ร้านหนังสือในเดือนเมษายน ( SN: 5/4/13, p. 34 ) ในนั้น เขาใช้ความเข้าใจผิดที่เป็นที่นิยมเกี่ยวกับไดโนเสาร์ (เช่นบรอนโทซอรัสไม่มี เป็นต้น) และดึงดูดผู้อ่านให้ทันกับงานวิจัยล่าสุดของไดโน สำหรับโครงการต่อไปของเขา เขาอาจสำรวจสิ่งที่บันทึกฟอสซิลเผยให้เห็นว่าสปีชีส์ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยอย่างไร แต่นั่นเป็นเพียงทางเลือกเดียว “ผมมีไอเดียมากกว่าที่ผมรู้ว่าควรทำอย่างไร” เขากล่าว
ไดโนเสาร์ในกระแส
ลืมการค้นพบสายพันธุ์ใหม่ได้ในนัดเดียว ผู้เขียนและบล็อกเกอร์ Brian Switek มีความสนใจในการค้นพบที่เปิดโอกาสให้คำถามทางชีววิทยาและวิวัฒนาการใหม่ๆ เกี่ยวกับไดโนเสาร์มากขึ้น ต่อไปนี้คือการค้นพบบางส่วนที่เขาพบว่าน่าสนใจที่สุดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
Dinos เติบโตขึ้นมา การศึกษาในปี 2010 เสนอว่าไดโนเสาร์สามเขาสองสายพันธุ์TriceratopsและTorosaurusเป็นช่วงชีวิตที่แตกต่างกันของสัตว์ตัวเดียวกัน กะโหลกที่คิดว่าเป็นของ ไทรเซอ ราทอปส์ ที่โตเต็มวัย(ซ้าย) ผู้เขียนตั้งข้อสังเกต จริงๆ แล้วอาจมาจากโตโรซอรัสวัยหนุ่มสาว หากเป็นจริง แสดงว่าสัตว์เหล่านี้ต้องทนต่อการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพครั้งใหญ่ในช่วงอายุขัยของพวกมัน ตัวอย่างเช่น Torosaurusเล่นรูขนาดใหญ่ในกระดูกจีบ แต่Triceratopsไม่ทำ การค้นพบนี้สอดคล้องกับแนวคิดที่ว่าไดโนเสาร์ตัวอื่นๆ ที่เคยถูกมองว่าเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน อาจเป็นตัวแทนของสัตว์ตัวหนึ่งตลอดชีวิต
สีสันของไดโนเสาร์เป็นปริศนาที่มีมาช้านานสำหรับนักบรรพชีวินวิทยา “ตอนเด็กๆ เราได้รับคำบอกเล่าว่าเราจะไม่มีวันรู้ว่าพวกมันเป็นสีอะไร” Switek กล่าว แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิจัยตรวจสอบฟอสซิลเมลาโน โซม ซึ่งเป็นออ ร์ แกเนลล์ที่สร้างเม็ดสีที่พบในขนนก ได้เริ่มสร้าง เฉดสีของไดโนเสาร์ที่มีลักษณะเหมือนนก
แม่มีโซโซอิก กระดูกโคนขาที่หักของไทรันโนซอรัสที่รายงานในปี 2548 ทำให้ระบุเพศของฟอสซิลไดโนเสาร์ได้ง่ายขึ้น Mary Schweitzer จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐนอร์ทแคโรไลนาในราลีและเพื่อนร่วมงานของเธอสังเกตเห็นว่าโพรงด้านในของกระดูกบุด้วยเนื้อเยื่อชนิดพิเศษที่เรียกว่า กระดูกไขกระดูก ซึ่งเก็บแคลเซียมในนกที่วางไข่ ทีมคาดการณ์ว่าไทรันโนซอรัสกำลังตั้งครรภ์เมื่อเธอเสียชีวิต ด้วยวิธีการที่เชื่อถือได้ในการระบุตัวเมียบางตัวในบันทึกฟอสซิล นักวิทยาศาสตร์สามารถเริ่มศึกษาแง่มุมใหม่ๆ ของชีวิตทางเพศของไดโนเสาร์ได้
ในทางตรงกันข้าม รูปแบบการเย็บใน กะโหลกศีรษะของ Acanthostegaใกล้เคียงกับรูปแบบที่พบในกะโหลกPhonerpetonซึ่งเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำที่อาศัยและน่าจะกินบนบกเมื่อประมาณ 300 ล้านปีก่อน Markey ได้วัดความเครียดจากรอยเย็บที่เป็นเส้นตรงและหยักใน กะโหลก Polypterusขณะที่ปลากินเข้าไป จากผลลัพธ์ของเธอ เธอคาดการณ์ว่า รูปแบบ PolypterusและEusthenopteronประสบความสำเร็จในการต้านทานความเครียดที่เกิดขึ้นระหว่างการทำท่าเซ่อๆ ในขณะที่ รูปแบบ PhonerpetonและAcanthostegaจะต้านทานความเครียดระหว่างการรับประทานอาหารแบบหยิบแล้วกัดได้ดีกว่า
ดังนั้น Markey จึงแนะนำว่าAcanthostegaเลี้ยงบนชายฝั่งหรือในน้ำตื้นสล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์
